woensdag 25 februari 2009
Nieuws vanuit Tabora
Jambo,
Ik ben hier nog eens met wat nieuws. Ik ga er binnenkort ook weer enkele foto’s op plaatsen.
Deze week typ ik mijn bericht vanuit Tabora. Ik zie de meeste al denken : ‘Waar ligt dat ??’. Wel Tabora ligt toch wel zeker in Tanzania!!! Echt waar. Je kan het in het westen van Tanzania situeren. Zo een 1200 km van Dar Es Salaam.
Hoe we hier zijn geraakt? Wel, dat vind ik nu eens een hele goede vraag. Dat zal ik eens in geuren en kleuren uitleggen.
We hebben eens met de trein gereisd. Je mag je hier zeker geen trein zoals bij ons voorstellen en zeker al geen TGV.
We zijn om 20 uur vertrokken ( na 3 uur vertraging) en we zijn de volgende dag om 22.30 uur toegekomen.
We hebben dus 26 uur gereisd in een compartiment voor 6 maar we zaten er met 8. In de compartimenten zijn er bedden waar we konden slapen. Ja 6 bedden voor 8. Gelukkig had die trein een vloer.
We hadden ook regelmatig een stop en dan veranderde de omgeving rond de trein vliegensvlug in een markt. Wat mensen toch niet allemaal mee sleuren om te verkopen. Ik moet wel zeggen dat het enig nut had om je hoofd eens uit de trein te steken want je kan koopjes doen op zo een “plaatselijke” markt.
Dit wel tot onze grote spijt want onze medereizigers vonden er niks beter op om ons compartiment vol te sjouwen. De laatste 5 uur hebben we met onze voeten op de zetels moeten zitten want voor onze voeten was er geen plaats meer op de vloer.
Het was wel grappig om de markt weer even snel te zien verdwijnen als de toeter van de trein ging.
Ooh ik zei dat we met 8 in ons compartiment zaten. Fout gerekend Opeens waren we met 9. Ja inderdaad OPEENS. Onze gast??? Een bruine rat die even een kijkje kwam nemen. En neen die zag er niet zo lief uit als in Ratatouille. Gevolg: Silke raakte opeens wel heel snel van dat derde bed bovenaan. Zonder rat was het even klimmen en klauteren om terug beneden te raken.
Dit was dan ook het kleine nadeel van de trein maar het had ook zijn voordelen zoals de mooie uitzichten, bomen, planten, bergen en de zonsondergang. Zo hebben we ook eens het echte Afrikaanse vervoer meegemaakt.
Onze aankomst in Tabora maakte veel goed. Het feit dat men hier niet zoveel blanken ziet was in ons geval een gemak. Wij staken gewoon even onze hoofden buiten en opeens zagen we daar 2 mensen naast de trein hollen. Waren die voor ons bedoeld? Ja zeker: Mama Nkora had ons meteen opgemerkt toe ze onze hoofden zagen. (Wij waren dan ook de enige blanken op de trein.) We kregen een super hartelijk onthaal van haar. Het maakte de lange trip nu al de moeite waard.
We hebben ondertussen een staatsschool bezocht en die kan je zeker niet vergelijken met een school bij ons. Ze zitten hier met….. laat mij even denken…… 10…. 20….30 neen 60……80 neen 100 bijna…. 130 gemiddeld in een klas. Neen dit is niet overdreven!! Wij keken onze ogen uit. Les geven aan zo een klas kan volgens ons niet echt praktisch zijn.
We hebben het de volgende dag aan de lijven ondervonden. We hebben een lied aangeleerd in klas 5. De leerlingen waren wel heel enthousiast en deden goed mee maar wij vonden het toch niet echt handig.
Donderdag gaan we een weeshuis bezoeken en vrijdag is de dovenschool aan de beurt. We hebben ondertussen wel al kennis gemaakt met brother Deus. De directeur van de school. Een aardige man die met veel plezier al onze vragen beantwoordde.
En zaterdag……. Vertrekken we weer voor een weekendje treinen en volgt er weer meer nieuws vanuit onze vaste stek : Nija Panda Segerea – Dar Es Salaam.
Tot blogs,
Silke
Ik ben hier nog eens met wat nieuws. Ik ga er binnenkort ook weer enkele foto’s op plaatsen.
Deze week typ ik mijn bericht vanuit Tabora. Ik zie de meeste al denken : ‘Waar ligt dat ??’. Wel Tabora ligt toch wel zeker in Tanzania!!! Echt waar. Je kan het in het westen van Tanzania situeren. Zo een 1200 km van Dar Es Salaam.
Hoe we hier zijn geraakt? Wel, dat vind ik nu eens een hele goede vraag. Dat zal ik eens in geuren en kleuren uitleggen.
We hebben eens met de trein gereisd. Je mag je hier zeker geen trein zoals bij ons voorstellen en zeker al geen TGV.
We zijn om 20 uur vertrokken ( na 3 uur vertraging) en we zijn de volgende dag om 22.30 uur toegekomen.
We hebben dus 26 uur gereisd in een compartiment voor 6 maar we zaten er met 8. In de compartimenten zijn er bedden waar we konden slapen. Ja 6 bedden voor 8. Gelukkig had die trein een vloer.
We hadden ook regelmatig een stop en dan veranderde de omgeving rond de trein vliegensvlug in een markt. Wat mensen toch niet allemaal mee sleuren om te verkopen. Ik moet wel zeggen dat het enig nut had om je hoofd eens uit de trein te steken want je kan koopjes doen op zo een “plaatselijke” markt.
Dit wel tot onze grote spijt want onze medereizigers vonden er niks beter op om ons compartiment vol te sjouwen. De laatste 5 uur hebben we met onze voeten op de zetels moeten zitten want voor onze voeten was er geen plaats meer op de vloer.
Het was wel grappig om de markt weer even snel te zien verdwijnen als de toeter van de trein ging.
Ooh ik zei dat we met 8 in ons compartiment zaten. Fout gerekend Opeens waren we met 9. Ja inderdaad OPEENS. Onze gast??? Een bruine rat die even een kijkje kwam nemen. En neen die zag er niet zo lief uit als in Ratatouille. Gevolg: Silke raakte opeens wel heel snel van dat derde bed bovenaan. Zonder rat was het even klimmen en klauteren om terug beneden te raken.
Dit was dan ook het kleine nadeel van de trein maar het had ook zijn voordelen zoals de mooie uitzichten, bomen, planten, bergen en de zonsondergang. Zo hebben we ook eens het echte Afrikaanse vervoer meegemaakt.
Onze aankomst in Tabora maakte veel goed. Het feit dat men hier niet zoveel blanken ziet was in ons geval een gemak. Wij staken gewoon even onze hoofden buiten en opeens zagen we daar 2 mensen naast de trein hollen. Waren die voor ons bedoeld? Ja zeker: Mama Nkora had ons meteen opgemerkt toe ze onze hoofden zagen. (Wij waren dan ook de enige blanken op de trein.) We kregen een super hartelijk onthaal van haar. Het maakte de lange trip nu al de moeite waard.
We hebben ondertussen een staatsschool bezocht en die kan je zeker niet vergelijken met een school bij ons. Ze zitten hier met….. laat mij even denken…… 10…. 20….30 neen 60……80 neen 100 bijna…. 130 gemiddeld in een klas. Neen dit is niet overdreven!! Wij keken onze ogen uit. Les geven aan zo een klas kan volgens ons niet echt praktisch zijn.
We hebben het de volgende dag aan de lijven ondervonden. We hebben een lied aangeleerd in klas 5. De leerlingen waren wel heel enthousiast en deden goed mee maar wij vonden het toch niet echt handig.
Donderdag gaan we een weeshuis bezoeken en vrijdag is de dovenschool aan de beurt. We hebben ondertussen wel al kennis gemaakt met brother Deus. De directeur van de school. Een aardige man die met veel plezier al onze vragen beantwoordde.
En zaterdag……. Vertrekken we weer voor een weekendje treinen en volgt er weer meer nieuws vanuit onze vaste stek : Nija Panda Segerea – Dar Es Salaam.
Tot blogs,
Silke
zondag 15 februari 2009
Al een maand voorbij! Dit gaat snel.
Jambo,
Hier zijn we weer met ons overzicht. We zitten hier ondertussen al een maand. De tijd vliegt hier echt.
We hebben ook al twee weken stage achter de rug. Ik moet toegeven dat het soms heel wat geduld vraagt maar je krijgt echt veel vriendschap en waardering terug van de kinderen. Ze komen ons al toegelopen als we nog maar de poort zijn binnen gestapt. Geeft ons toch een warm gevoel. Ze vragen ook constant wanneer we nog eens les komen geven in hun klas. Ja die 3 mzungu’s zien ze graag komen.
We proberen dan ook het beste van onszelf te geven. Vooral de dans vinden ze hier toch ooh zoo super. Ze vragen er elke dag naar. Daarom dat we in art and music enkele lessen dans hebben ingepland. Hun hart maakt een sprongetje als we dit doen.
We hebben hier ook hoekenwerk geïntroduceerd. Dit ging niet van een leien dakje maar nu de leerlingen het onder de knie hebben lukt het al veel beter. Mama Mkwawa is er een grote voorstander van. Ze wil dan ook hebben dat elke leerkracht een hoekenwerk uitwerkt. Ik ben eens benieuwd wat de leerkrachten uit hun hoed zullen toveren. Wie weet zitten er verrassende ideeën bij. Ik zal dan toch even plagiaat plegen en het ideetje meenemen naar huis.
Maandag zetten we onze laatste week stage in maar dat wil niet zeggen dat we hier nog 5 weken op onze kont zullen zitten. Neen neen, zondag nemen we onze grote koffer en toiletzak mee voor een weekje Tabora. Daar gaan we een weeshuis, staatsschool en dovenschool bezoeken en enkele activiteiten geven. Ik ben echt benieuwd hoe een dovenschool hier werkt. Ik laat jullie daar zeker nog meer over weten.
Ik zie jullie al denken: en die overige 4 weken dan? Die kan je vergelijken met een kerstkalkoen. Goed gevuld. In deze weken gaan we nog onze bacherlorproef uitwerken en ook nog een handje helpen in het renoveren van de kleuterklassen.
We hebben ondertussen ook een bezoekje gebracht aan Bagamojo. Een historisch stadje. Heel mooi. We hebben tijdens deze trip aan de lijve ondervonden dat de kleuren van de dala dala wel degelijk een nut hebben. Zo gaat een paarse dala dala met Mwenge op niet naar dezelfde plaats als de blauwe dala dala met Mwenge op. Gevolg: Sightseeing in Dar. Voordeel: We hebben nu ook eens de universiteit van Dar gezien en ik moet zeggen: Katho kan er zeker 10 keer in. Groot dus!
We hebben ook een uitstap gedaan met mama Mkwawa en we hebben echt genoten van onze zondagmiddag. Zo leer je ook eens de mooie, onbekende plaatsjes in Dar kennen.
Kwa heri,
Sulka ( Mijn naam krijgt hier uiteenlopende varianten)
Hier zijn we weer met ons overzicht. We zitten hier ondertussen al een maand. De tijd vliegt hier echt.
We hebben ook al twee weken stage achter de rug. Ik moet toegeven dat het soms heel wat geduld vraagt maar je krijgt echt veel vriendschap en waardering terug van de kinderen. Ze komen ons al toegelopen als we nog maar de poort zijn binnen gestapt. Geeft ons toch een warm gevoel. Ze vragen ook constant wanneer we nog eens les komen geven in hun klas. Ja die 3 mzungu’s zien ze graag komen.
We proberen dan ook het beste van onszelf te geven. Vooral de dans vinden ze hier toch ooh zoo super. Ze vragen er elke dag naar. Daarom dat we in art and music enkele lessen dans hebben ingepland. Hun hart maakt een sprongetje als we dit doen.
We hebben hier ook hoekenwerk geïntroduceerd. Dit ging niet van een leien dakje maar nu de leerlingen het onder de knie hebben lukt het al veel beter. Mama Mkwawa is er een grote voorstander van. Ze wil dan ook hebben dat elke leerkracht een hoekenwerk uitwerkt. Ik ben eens benieuwd wat de leerkrachten uit hun hoed zullen toveren. Wie weet zitten er verrassende ideeën bij. Ik zal dan toch even plagiaat plegen en het ideetje meenemen naar huis.
Maandag zetten we onze laatste week stage in maar dat wil niet zeggen dat we hier nog 5 weken op onze kont zullen zitten. Neen neen, zondag nemen we onze grote koffer en toiletzak mee voor een weekje Tabora. Daar gaan we een weeshuis, staatsschool en dovenschool bezoeken en enkele activiteiten geven. Ik ben echt benieuwd hoe een dovenschool hier werkt. Ik laat jullie daar zeker nog meer over weten.
Ik zie jullie al denken: en die overige 4 weken dan? Die kan je vergelijken met een kerstkalkoen. Goed gevuld. In deze weken gaan we nog onze bacherlorproef uitwerken en ook nog een handje helpen in het renoveren van de kleuterklassen.
We hebben ondertussen ook een bezoekje gebracht aan Bagamojo. Een historisch stadje. Heel mooi. We hebben tijdens deze trip aan de lijve ondervonden dat de kleuren van de dala dala wel degelijk een nut hebben. Zo gaat een paarse dala dala met Mwenge op niet naar dezelfde plaats als de blauwe dala dala met Mwenge op. Gevolg: Sightseeing in Dar. Voordeel: We hebben nu ook eens de universiteit van Dar gezien en ik moet zeggen: Katho kan er zeker 10 keer in. Groot dus!
We hebben ook een uitstap gedaan met mama Mkwawa en we hebben echt genoten van onze zondagmiddag. Zo leer je ook eens de mooie, onbekende plaatsjes in Dar kennen.
Kwa heri,
Sulka ( Mijn naam krijgt hier uiteenlopende varianten)
zondag 8 februari 2009
Nog enkele foto's
Als je erop klikt, dan zie je de collage in het groot. Misschien even handig voor de onhandige computertechnicussen om te weten... :p
dinsdag 3 februari 2009
heet, heter, heetst
Jambo iedereen,
Onze derde week is reeds gestart. We hadden gedacht dat we al wat meer aan de warmte gingen gewend komen maar als de thermometer hier oploopt tot 40 graden raken we er toch maar niet aan gewoon.
Ik heb ondertussen vaarwel gezegd tegen mijn Belgisch haar. Ik moet toegeven dat een Afrikaans kapsel meer weegt. Foto’s volgen nog.
De eerste week stage heeft zijn intrede gemaakt. Ik geef volgende lessen: Engels, Frans, sport en spel, beeld, muziek en WERO. Dit in klas 1, 2, 6 en 7.
Klas 6 en 7 kunnen hun Engels behoorlijk goed dus dat is niet echt een probleem om les te geven maar klas 1 en 2 dat is iets anders. Gelukkig hebben we handen en voeten gekregen tijdens het schapen van de mensheid want we hebben ze hier nodig om de dingen uit te leggen. :p MAAR moeilijk gaat ook. Ik denk dat Deborah hier van kan mee spreken want zij heeft 14 kleuters die nauwelijks Engels spreken.
De leerlingen zijn onze manier van lesgeven hier niet gewoon. We moeten dan ook hun enthousiasme een beetje in de hand houden want anders swingt die de pan uit.
De leerlingen van klas 2 hebben ook al bezoek gekregen van Bella the cow en El the elephant. Een Franse olifant hadden ze hier nog nooit gezien. Grappig om hen Frans te horen praten maar ze kunnen ondertussen wel de kleurtjes en Français.
Dan even iets over sport en spel. Ik moet toegeven dat ritme en muziek in het bloed van de Tanzanianen zit. We hebben hen enkele dansen aangeleerd en dat konden ze verbazend goed. Wat het nog leuker maakt is dat ze er hun eigen tintje aan geven. Zelfs de leerkrachten deden mee.
Ik moet ook hier er even iets bij zeggen. Dansen in 40 graden zon is toch niet alles. Resultaat: een hoofd als een tomaat, de kilo’s er af gezweet en pomp af en toch doen we dit 3 keer per week want de leerlingen vinden het super. Als het van hen afhangt dansen we een hele dag maar dat kan onze conditie nog net even niet aan.
Een dikke pieper van een swingende teacher Silk
Onze derde week is reeds gestart. We hadden gedacht dat we al wat meer aan de warmte gingen gewend komen maar als de thermometer hier oploopt tot 40 graden raken we er toch maar niet aan gewoon.
Ik heb ondertussen vaarwel gezegd tegen mijn Belgisch haar. Ik moet toegeven dat een Afrikaans kapsel meer weegt. Foto’s volgen nog.
De eerste week stage heeft zijn intrede gemaakt. Ik geef volgende lessen: Engels, Frans, sport en spel, beeld, muziek en WERO. Dit in klas 1, 2, 6 en 7.
Klas 6 en 7 kunnen hun Engels behoorlijk goed dus dat is niet echt een probleem om les te geven maar klas 1 en 2 dat is iets anders. Gelukkig hebben we handen en voeten gekregen tijdens het schapen van de mensheid want we hebben ze hier nodig om de dingen uit te leggen. :p MAAR moeilijk gaat ook. Ik denk dat Deborah hier van kan mee spreken want zij heeft 14 kleuters die nauwelijks Engels spreken.
De leerlingen zijn onze manier van lesgeven hier niet gewoon. We moeten dan ook hun enthousiasme een beetje in de hand houden want anders swingt die de pan uit.
De leerlingen van klas 2 hebben ook al bezoek gekregen van Bella the cow en El the elephant. Een Franse olifant hadden ze hier nog nooit gezien. Grappig om hen Frans te horen praten maar ze kunnen ondertussen wel de kleurtjes en Français.
Dan even iets over sport en spel. Ik moet toegeven dat ritme en muziek in het bloed van de Tanzanianen zit. We hebben hen enkele dansen aangeleerd en dat konden ze verbazend goed. Wat het nog leuker maakt is dat ze er hun eigen tintje aan geven. Zelfs de leerkrachten deden mee.
Ik moet ook hier er even iets bij zeggen. Dansen in 40 graden zon is toch niet alles. Resultaat: een hoofd als een tomaat, de kilo’s er af gezweet en pomp af en toch doen we dit 3 keer per week want de leerlingen vinden het super. Als het van hen afhangt dansen we een hele dag maar dat kan onze conditie nog net even niet aan.
Een dikke pieper van een swingende teacher Silk
Abonneren op:
Posts (Atom)
